Inglaterra.
Pois si, eche un país ben coidao,
parece Galicia, pero con xeito, eu que sei.
Alí non te perdes inda que estés ata arriba.
Isto, curiosamente, comprobeno varias veces.
O día ca miña prima a mais nova tiña que volver pa España acabamos coas pintas todas do Pub.
Ibamo-las dúas arrastro xa polas calles,
recordo que caímos a rebolos polas escaleiras dun autobús de 2 pisos
iso si, dixémoslle "Thank you" ó fulano do bus porque por aquel entonces eramos super-educadas.
Íbamos a tumbos hacia casa, cando vislumbramos unha festa nun piso cheiño de fulanos,
un deles asomouse e fíxonos acenos pra que subíramos, ou iso interpretamos nós.
Alá fumos coma fuejos, aqueles rapaces tiñan un cutis extraordinario,
entre eles estaba Chris, un rapás carismático que lle daba o alcolismo con muita personalidad.
Justábame.
Mentras miña prima facía manitas cun tal Shane, que bebía té por certo, eu dedicábame a vagar de man en man, andaba bastante libremente polo piso, recordo que pra ir ó baño tiña que pasar por riba dunhas poucas de camas nas que se estiraban sendos jichiños que non sei que facían alí, pero pasei unhas cuantas veces... ajora que o penso, pode ser que nin siquiera fixera falta pasar poriba eles, pero eu considerei que era necesario.
Nun destes viaxes atopeime con Chris tumbado alí e fixen unha parada no meu periplo.
Non recordo moi ben que clase de conversación intelectual tivemos, pero si que me dixo que tiña unha moza danesa escultural e que por favor lle dera un abrazo, non lle mirei relación ó asunto, pero dinllo.
Estivemos así un bo anaco, entón escuiteno roncar e quedeime a mira-lo con ollos febriles por supuesto, pensei en propasarme con el dalgunha maneira, pero xusto cando xa estaba agazapada coma 1 loba, fun testigo dun acto extraordinario:O Chris fíxose 1 pera dormido.
¡Sí señor!
Quedei hipnotizada.
Miráballe pra cara e pras mans case o mesmo tempo, non sabía onde atender.
Retorcíase, xemía baixiño, aquela man era máxica, eu intentaba aprender o mais posible daquela técnica, pero a situación superábame.
Imaxinaba ós seus antepasados facendo lume dun pedernal coa misma intensidade.
Era 1 chulada, sentenme na cama, pillei uns manises e observei tranquilamente as evolucións de Chris no seu onanismo onírico, aquilo non tiña fin.
¿Cómo é posible que non esperte machicándose desa maneira?-pensaba eu-Pero ti fíjate nisto, co fríos que parecen os ingleses, ¡isto é puro fuejo!
Tamén me preguntaba se os demais rapaces tiñan estes auto-ataques e non se lembraban despois.
Dábanme janas de tomar notas.
Cando todo este despliegue rematou, collín a miña cerveza e mandeille un trago largo, aparteille o pelo dos ollos e dinlle un bico.
Lojo respirei.
Marchei pra casa coa miña prima pensando no muito que aprende un viaxando e no ben que o debía de pasar a tal danesa.
