make the pear?

Inglaterra.
Pois si, eche un país ben coidao,
parece Galicia, pero con xeito, eu que sei.
Alí non te perdes inda que estés ata arriba.
Isto, curiosamente, comprobeno varias veces.

O día ca miña prima a mais nova tiña que volver pa España acabamos coas pintas todas do Pub.
Ibamo-las dúas arrastro xa polas calles,
recordo que caímos a rebolos polas escaleiras dun autobús de 2 pisos
iso si, dixémoslle "Thank you" ó fulano do bus porque por aquel entonces eramos super-educadas.

Íbamos a tumbos hacia casa, cando vislumbramos unha festa nun piso cheiño de fulanos,
un deles asomouse e fíxonos acenos pra que subíramos, ou iso interpretamos nós.
Alá fumos coma fuejos, aqueles rapaces tiñan un cutis extraordinario,
entre eles estaba Chris, un rapás carismático que lle daba o alcolismo con muita personalidad.
Justábame.

Mentras miña prima facía manitas cun tal Shane, que bebía té por certo, eu dedicábame a vagar de man en man, andaba bastante libremente polo piso, recordo que pra ir ó baño tiña que pasar por riba dunhas poucas de camas nas que se estiraban sendos jichiños que non sei que facían alí, pero pasei unhas cuantas veces... ajora que o penso, pode ser que nin siquiera fixera falta pasar poriba eles, pero eu considerei que era necesario.

Nun destes viaxes atopeime con Chris tumbado alí e fixen unha parada no meu periplo.

Non recordo moi ben que clase de conversación intelectual tivemos, pero si que me dixo que tiña unha moza danesa escultural e que por favor lle dera un abrazo, non lle mirei relación ó asunto, pero dinllo.

Estivemos así un bo anaco, entón escuiteno roncar e quedeime a mira-lo con ollos febriles por supuesto, pensei en propasarme con el dalgunha maneira, pero xusto cando xa estaba agazapada coma 1 loba, fun testigo dun acto extraordinario:O Chris fíxose 1 pera dormido.

¡Sí señor!

Quedei hipnotizada.

Miráballe pra cara e pras mans case o mesmo tempo, non sabía onde atender.
Retorcíase, xemía baixiño, aquela man era máxica, eu intentaba aprender o mais posible daquela técnica, pero a situación superábame.
Imaxinaba ós seus antepasados facendo lume dun pedernal coa misma intensidade.
Era 1 chulada, sentenme na cama, pillei uns manises e observei tranquilamente as evolucións de Chris no seu onanismo onírico, aquilo non tiña fin.

¿Cómo é posible que non esperte machicándose desa maneira?-pensaba eu-Pero ti fíjate nisto, co fríos que parecen os ingleses, ¡isto é puro fuejo!

Tamén me preguntaba se os demais rapaces tiñan estes auto-ataques e non se lembraban despois.
Dábanme janas de tomar notas.

Cando todo este despliegue rematou, collín a miña cerveza e mandeille un trago largo, aparteille o pelo dos ollos e dinlle un bico.

Lojo respirei.

Marchei pra casa coa miña prima pensando no muito que aprende un viaxando e no ben que o debía de pasar a tal danesa.