Non hai tamancas
pra ir
polo monte
coa lúa chea.
Vou descalzo
co meu irmán
mentras nos roza
a herba.
A nosa nai
xa morreu
o noso pai
non espera
Nas árbores
penduran
follas de adormideira.
Non temos
ningún medo
nin do lobo
nin do vento.
Non hai sendeiros
pra ir
polo monte
coa lúa nova.
Me p`regunto donde sacaste la inspiracion para este entrada ;-)
ResponderEliminarPara cuando metes musica?
Un abrazo.
Me olvidei.....La foto esta muy guapo...
ResponderEliminarThanks!
ResponderEliminarA inspiración viume un día que caín de fuciños no medio do monte porque non había lúa e non se mirarba un carallo, ahí viume a inspiración :)
Un saúdo!
P.D. Intentarei pinchar algo de música pra próxima
degoxala noite dos avós...
ResponderEliminar